Historia
Pierwsze pisane wzmianki o Padniewku pochodzą z XII wieku. Wówczas to rycerz Dobrogost z rodu Nałęczów ufundował kościół pw. św. Klemensa na zachodnim brzegu Jeziora Mogileńskiego (obecnie w tym miejscu znajduje się cmentarz i mauzoleum). Parafia została uposażona w część wsi Padniewo. Nazywano ją Padniewo Klasztorne, Padniewo Opackie, Padniewo Księże, a w pewnym okresie nawet Padniewo Wielkie. Późniejsze zapiski, po ustanowieniu folwarku ziemskiego (przed 1223), wymieniają już obecną nazwę – Padniewko.
W wyniku wzrostu znaczenia klasztoru mogileńskiego, kościół św. Klemensa podobnie jak inne okoliczne parafie przeszedł pod jego jurysdykcję. Na przełomie XII i XIII wieku klasztor utracił jednak większość swoich posiadłości, w tym Padniewko. Wieś przeszła pod jurysdykcję biskupstwa włocławskiego. W dokumencie z 1786 roku znajduje się potwierdzenie opłacania przez wieś czynszu dzierżawnego.
W wyniku zaborów Padniewko znalazło się na obszarze zaboru pruskiego. W drugiej połowie XIX wieku Padniewko znajdowało się w dobrach wienieckich, należących do rodziny Seydlitzów. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje, że w 1886 roku wieś Padniewko liczyła 21 domostw zamieszkanych przez 219 osób, 198 katolików i 21 protestantów. Folwark miał powierzchnię 226 ha, a jego roczne dochody wynosiły 2244 marki niemieckie. W roku 1910 Padniewko zamieszkiwało 316 osób. Podobnie jak w całym powiecie mogileńskim, także i w Padniewku intensywnie osadzano ludność niemiecką, przy wsparciu Komisji Kolonizacyjnej.
Od końca I wojny światowej miejscowość znajduje się ponownie w Polsce. W latach 20. i 30. XX wieku w regionie mogileńskim działały prężnie związki niemieckie. Jednemu z nich, Związkowi Niemieckich Chłopów, przewodniczył Willi Schonert z Padniewka. Działały też 3 niemieckie partie, z których największa, Jungdeutsche Partei, 20 czerwca 1935 utworzyła samodzielną, liczącą 50 członków jednostkę w Padniewku.
Także polska ludność Padniewka aktywnie uczestniczyła w życiu gospodarczym i społecznym odrodzonej II Rzeczypospolitej. Aktywnych członków na terenie wsi miały organizacje rolnicze: Kółko Włościanek, Kółko Ziemianek, Kółko Rolnicze, Koło Hodowców Koni, Związek Szwajcarów Obornych, a od 1937 roku także Związek Łowiecki. W Padniewku kilkakrotnie organizowano wystawy płodów rolnych oraz obchody „Dni Konia” i „Dni Lasu” (imprezy te odbywały się w różnych miejscowościach powiatu mogileńskiego, nie tylko w Padniewku). Najstarszą z organizacji tego typu było założone w Mogilnie już w 1916 roku Towarzystwo Pszczelarzy. Tradycje pszczelarskie są w Padniewku kultywowane do dzisiaj, o czym świadczy istnienie punktu sprzedaży miodu w tej niewielkiej przecież miejscowości.
Z chwilą wybuchu II wojny światowej władze polskie internowały większość najbardziej wrogo do Polski nastawionych Niemców z Padniewka i wywiozły ich w głąb kraju. Już rankiem pierwszego dnia wojny podjęła działalność polska Straż Obywatelsko-Porządkowa. 6 września była zmuszona podjąć dodatkowe obowiązki, gdyż rejon Mogilna opuściły w tajemnicy przed ludnością miejscowe władze, włącznie z policją. W dniach 9 września i 10 września 1939 roku (po opuszczeniu rejonu Mogilna przez regularne formacje Wojska Polskiego) miejscowa ludność cywilna w ramach straży obywatelskiej podjęła próbę krótkotrwałej obrony wsi. Mogileński oddział Straży Obywatelskiej liczył ponad 100 osób. 
Był jednak słabo uzbrojony, podstawowe wyposażenie stanowiły karabiny ćwiczebne z magazynów Przysposobienia Wojskowego oraz broń myśliwska i broń krótka, będąca własnością członków Straży. 9 września nastąpiła próba opanowania przez Niemców Mogilna poprzez atak od strony Padniewka. Siły niemieckie zostały ostrzelane przez członków Straży, ukrytych w rowach przeciwczołgowych, i po krótkiej wymianie ognia wycofały się na pozycje wyjściowe. Ataki były kilkakrotnie ponawiane 10 września oraz w nocy z 10 na 11 września. Dopiero 11 września rano siły Straży Obywatelskiej zostały zmuszone do opuszczenia Padniewka przez regularną jednostkę Wehrmachtu.
Okupant niemiecki po wkroczeniu do miejscowości dokonał masowych egzekucji a w późniejszym okresie wysiedleń i wywózek do obozów koncentracyjnych. Represje dotknęły obrońców wsi, a szczególnie członków Straży Obywatelskiej.
W okresie powojennym Padniewko posiadało szkołę podstawową (obecnie w budynku mieści się świetlica wiejska), działały kółka rolnicze i Koło Gospodyń Wiejskich. W okresie 5 października 1954 – 31 grudnia 1959 Padniewko miało status gromady, jednakże została ona zlikwidowana.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego, natomiast od roku 1999 Padniewko przynależy do województwa kujawsko-pomorskiego.
Artykuł pochodzi z Wikipedii, Wolnej Encyklopedii.
http://pl.wikipedia.org/
Autorzy: BaQu, Hiuppo, Lajsikonik,
licencja: CC-by-sa-3.0